Βαγγέλης Φιλιππής
ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΦΙΛΙΠΠΗΣ: O δάσκαλος των τερματοφυλάκων…
Εντάχθηκε στον Πανιώνιο το καλοκαίρι του 1984, σε ηλικία 24 ετών, προερχόμενος απ’ τον Πανελευσινιακό και μαζί με τον Αντώνη Μανίκα απετέλεσαν ένα πολύ καλό δίδυμο τερματοφυλάκων. Στα 3,5 χρόνια που έμεινε στους «κυανέρυθρους» ευτύχησε να βιώσει μεγάλες στιγμές με την ομάδα, σε πρωτάθλημα και κύπελλο αλλά και την έξοδο στο κύπελλο ΟΥΕΦΑ. Ο Βαγγέλης Φιλιππής ξετυλίγει το «κουβάρι των αναμνήσεων», μιλώντας για τα πρώτα του χρόνια στον Πανιώνιο, ως ποδοσφαιριστής, αλλά και την επιστροφή του στην Νέα Σμύρνη, πριν πέντε χρόνια από ένα άλλο πόστο, αυτό του προπονητή τερματοφυλάκων. Μια δουλειά καθόλου εύκολη αν αναλογιστεί κανείς ότι προετοιμάζει σε καθημερινή βάση τον παίκτη που θεωρείται και είναι σε κάθε ομάδα ο «ακρογωνιαίος λίθος» της ενδεκάδας. Αυτόν που μπορεί να γίνει ο ήρωας του αγώνα με τις θετικές επεμβάσεις του αλλά και ο αρνητικός πρωταγωνιστής του με το οποιοδήποτε λάθος του. Μην λησμονούμε άλλωστε, ότι οποιοσδήποτε άλλος παίκτης της ενδεκάδας δεν κατακρίνεται τόσο εύκολα για ένα λάθος, αφού πίσω του υπάρχει κάποιος για να το διορθώσει. Αντίθετα το λάθος του τερματοφύλακα στοιχίζει, αφού πίσω του είναι μόνο τα δίχτυα…
ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΚΕΣ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ
«Αυτό που έχω κυρίως να θυμάμαι απ’ την παρουσία μου ως παίκτης στην ομάδα είναι το πολύ καλό κλίμα στα αποδυτήρια και το δέσιμο μεταξύ των ποδοσφαιριστών. Ο Πανιώνιος ήταν και παραμένει μια οικογένεια με όλη την σημασία της λέξης κι αυτό το ένιωθες απ’ την πρώτη στιγμή. Οι παλιότεροι αγκάλιαζαν αμέσως τους νέους και πολύ σύντομα όλα τα παιδιά ήμασταν μια παρέα, τόσο στην προπόνηση όσο και μετά. Χωρίζαμε, όταν ήταν να πάμε για ύπνο. Ευτύχισα να παίξω στην ομάδα, στις πολύ καλές χρονιές της στην δεκαετία του ’80, τότε που πραγματικά ο Πανιώνιος κοίταζε στα μάτια κάθε αντίπαλο, κι έπαιρνε αποτελέσματα απ’ τους «μεγάλους» τόσο στο πρωτάθλημα όσο και στο κύπελλο. Σε μια χρονιά, την περίοδο 1986-87, αποκλείσαμε διαδοχικά στο κύπελλο, την ΑΕΚ, τον ΠΑΟΚ και τον Ολυμπιακό κερδίζοντας τους στην Νέα Σμύρνη, κι αποκλειστήκαμε στο γκολ απ’ τον Παναθηναϊκό αν και επίσης τον κερδίσαμε στην έδρα μας. Την ίδια σεζόν μαζί με τον Αντώνη Μανίκα είχαμε αποκρούσει συνολικά 12 πέναλτι σε πρωτάθλημα και κύπελλο. Δεν δεχθήκαμε γκολ απ’ την άσπρη βούλα. Μας έκαναν αφιερώματα οι εφημερίδες, αλλά και η ΕΡΤ στην αθλητική της εκπομπή. Το καλύτερο μου παιχνίδι στον Πανιώνιο, ήταν την περίοδο 1985-86, στο 1-1 με την ΑΕΚ στην Νέα Φιλαδέλφεια, ενώ δεν θα ξεχάσω και το παιχνίδι στο ΟΑΚΑ με τον Ολυμπιακό μπροστά σε 60.000 κόσμο. Χάσαμε πολύ δύσκολα με 4-3, μας ακυρώθηκε κανονικό γκολ του Μαυρίκη, ενώ έπιασα και πέναλτι του Αναστόπουλου» θυμάται ο παλαίμαχος πορτιέρο.
Κάθε τερματοφύλακας έχει το δικό του μυστικό, την δική του «κρυφή συνταγή» πριν την εκτέλεση ενός πέναλτι. Ο Βαγγέλης Φιλιππής δεν διστάζει ν’ αποκαλύψει το δικό του.
«Στο πέναλτι προσπαθείς πάντα να ξεγελάσεις τον αντίπαλο, να τον αναγκάσεις να σουτάρει εκεί που θέλεις. Το μυστικό για να αποκρούσεις το πέναλτι, είναι να πεταχτείς με αυτοπεποίθηση στην γωνία που θα επιλέξεις να πέσεις, πολλές φορές σ’ αυτή που έχεις αντιληφθεί ότι θα σουτάρει ο αντίπαλος. Η αυτοπεποίθηση μετράει πάνω απ’ όλα, να αισθάνεσαι ότι έχεις το πάνω χέρι».
ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΟ ΠΑΡΟΝ
Τα τελευταία πέντε χρόνια ο Βαγγέλης Φιλιππής επέστρεψε και πάλι στην «κυανέρυθρη» οικογένεια, αναλαμβάνοντας ένα σημαντικό πόστο στο τεχνικό επιτελείο, αυτό της εκγύμνασης των τερματοφυλάκων του Πανιωνίου. Το έργο του δεν είναι καθόλου εύκολο και η μεγαλύτερη ανταμοιβή του είναι όταν βλέπει ότι η δουλειά του αποδίδει καρπούς μέσα στο γήπεδο. Η αλματώδης βελτίωση του Γιάροσλαβ Ντρόμπνι που διαπρέπει πλέον στα γήπεδα της Γερμανίας με την φανέλα της Μπόχουμ, ήταν κατά μεγάλο ποσοστό δικό του έργο. Οι νεαροί Ντάριο Κρέσιτς και Μπάμπης Ταμπάσης, έχουν επίσης βελτιωθεί πάρα πολύ σε σχέση με την αρχική τους παρουσία και διαθέτουν τα προσόντα για να γίνουν πολύ καλοί τερματοφύλακες.
«Ο τερματοφύλακας σήμερα χρειάζεται να έχει πολλά προσόντα αλλά και μυαλό. Κυρίως όμως να δουλεύει πάρα πολύ στην προπόνηση, για να μπορέσει ν’ ανταποκριθεί με επιτυχία στις απαιτήσεις της θέσης. Το ποδόσφαιρο πλέον έχει γίνει πολύ γρήγορο, σε σύγκριση με την δική μου εποχή, ενώ και οι μπάλες έχουν αλλάξει, κάνοντας ακόμη πιο δύσκολο το έργο του εκάστοτε γκολκίπερ. Στην εκγύμναση του τερματοφύλακα αυτό που κοιτάμε να φτιάξουμε πρώτα, είναι η δύναμη, η ευλυγισία, και η ταχύτητα στην κίνηση με τα πόδια. Μετά έρχεται η εκρηκτικότητα, η αντίληψη και η οξυδέρκεια. Μιλάμε για μια θέση όπου το οποιοδήποτε λάθος στοιχίζει ακριβά αφού πίσω απ’ τον τερματοφύλακα είναι τα δίχτυα. Γι’ αυτό ίσως τα νέα παιδιά που ασχολούνται με το ποδόσφαιρο, αποφεύγουν αυτή την θέση, γιατί χρειάζεται πραγματικά πολλή δουλειά και διαρκής προσπάθεια για να γίνεις καλός τερματοφύλακας. Ίσως γι’ αυτό δεν βλέπουμε πια, μεγάλους Έλληνες γκολκίπερ, όπως τα παλαιότερα χρόνια».
Παράλληλα με την δουλειά του στον Πανιώνιο, ο Βαγγέλης Φιλιππής, αφιερώνει αρκετές ώρες της ημέρας και στην εκγύμναση νεαρών παιδιών, σε ακαδημία ποδοσφαίρου στην Ελευσίνα. Τους μαθαίνει τα μυστικά της θέσης, τους μεταλαμπαδεύει τις εμπειρίες του, προσδοκώντας ότι η δουλειά που κάνουν τώρα, θ’ αποδειχθεί σε λίγα χρόνια πολύτιμη, αν επιλέξουν να κάνουν καριέρα στο ποδόσφαιρο. Ακόμη όμως κι αν δεν συμβεί κάτι τέτοιο, τουλάχιστον θα κερδίσουν πάρα πολλά εφόδια για την ζωή τους μέσα απ’ την ενασχόληση τους με τον αθλητισμό.
Του Αλέκου Παπαδόπουλου
